கொரில்லாப் போர்முறை:

 

கொரில்லா நடவடிக்கைகள், ஆயுதப் போராட்டங்கள் குறித்த சரியான மார்க்சிய நிலைப்பாட்டை புரட்சித் தலைவர் லெனினிடமிருந்து கற்றுக்கொள்வோம். கொரில்லா நடவடிக்கைக் குறித்து லெனின் பின்வருமாறு கூறுகிறார்.

கொரில்லாப் போர்முறை:

“கொரில்லா நடவடிக்கை பற்றிய கேள்வி நமது கட்சிக்கும், பெருந்திரளான தொழிலாளர்களுக்கும் மிகவும் ஆர்வத்துக்கு உரியதாக உள்ளது. இந்தக் கேள்வியை நாம் பலமுறை கையாண்டுள்ளோம், இப்போது நாம் உறுதியளித்தபடி எங்களது கருத்துக்களின் முழுமையான அறிக்கையை வழங்க முன்மொழிகிறோம்.

I

நாம் ஆரம்பத்திலிருந்தே தொடங்குவோம். போராட்ட வடிவங்கள் பற்றிய கேள்வியை ஆய்வு செய்வதில் ஒவ்வொரு மார்க்சியரும் முன்வைக்க வேண்டிய அடிப்படைக் கோரிக்கைகள் என்ன? முதலாவதாக, மார்க்சியம் இயக்கத்தை எந்த ஒரு குறிப்பிட்ட வடிவ போராட்டத்துடனும் பிணைக்கவில்லை என்பதிலிருந்து சோசலிசத்தின் அனைத்து பழமையான வடிவங்களிலிருந்தும் வேறுபடுகிறது. மார்க்சியம் மிகவும் மாறுபட்ட போராட்ட வடிவங்களை அங்கீகரிக்கிறது;

மேலும் மார்க்சியம் அவற்றை "இட்டுக்கட்டுவதில்லை", ஆனால் இயக்கத்தின் போக்கில் தாமாகவே எழும் புரட்சிகர வர்க்கங்களின் போராட்ட வடிவங்களை பொதுமைப்படுத்தி, ஒழுங்கமைத்து, விழிப்புடனான வெளிப்பாட்டை மட்டுமே அளிக்கிறது. அனைத்து சுருக்க சூத்திரங்களுக்கும் அனைத்து கோட்பாட்டு செய்முறைக் குறிப்புகளுக்கும் முற்றிலும் எதிராக மார்க்சியம், நடந்து கொண்டிருக்கும் வெகுஜனப் போராட்டத்திற்கு ஒரு கவனமான அணுகுமுறையைக் கோருகிறது, இது இயக்கம் வளரும்போது, ​​மக்களின் வர்க்க உணர்வு வளரும்போது, ​​பொருளாதார அரசியல் நெருக்கடிகள் கூர்மையாகும்போது, ​​தொடர்ந்து புதிய மிகவும் மாறுபட்ட பாதுகாப்பு மற்றும் தாக்குதலுக்கான முறைகளுக்கு வழிவகுக்கிறது. எனவே, மார்க்சியம் எந்த வகையான போராட்டத்தையும் நேர்மறையாக நிராகரிக்கவில்லை.

எந்த சூழ்நிலையிலும் மார்க்சியம், சாத்தியமான போராட்ட வடிவங்களுடன் மட்டுமே தன்னை மட்டுப்படுத்திக் கொள்ளவில்லை, குறிப்பிட்ட காலகட்டத்தில் பங்கேற்பாளர்களுக்குத் தெரியாத புதிய போராட்ட வடிவங்கள், சமூக நிலைமை மாறும்போது தவிர்க்க முடியாமல் எழுகின்றன என்பதை அது அங்கீகரிக்கிறது. வேறு விதமாகச் சொன்னால், இந்த வகையில் மார்க்சியம், வெகுஜன நடைமுறையிலிருந்து கற்றுக்கொள்கிறது, மேலும் "முறைப்படுத்துபவர்கள்" கண்டுபிடித்த போராட்ட வடிவங்களை அவர்களின் ஆய்வுகளிலிருந்து தனிமைப்படுத்தி மக்களுக்குக் கற்பிக்க எந்த உரிமையும் கோரவில்லை. உதாரணமாக, சமூகப் புரட்சியின் வடிவங்களை ஆராயும்போது, ​​வரவிருக்கும் நெருக்கடி, நாம் இப்போது முன்னறிவிக்க முடியாத புதிய போராட்ட வடிவங்களை அறிமுகப்படுத்தும் என்பதை நாம் அறிவோம் - என்று காவுட்ஸ்கி கூறினார்.

இரண்டாவதாக இந்தக் கேள்வியை, குறிப்பிட்ட வரலாற்று சூழ்நிலையிலிருந்து பிரித்துப் பார்ப்பது, இயங்கியல் பொருள்முதல்வாதத்தின் அடிப்படைகளைப் புரிந்து கொள்ளத் தவறியதைக் காட்டுகிறது. பொருளாதார பரிணாம வளர்ச்சியின் வெவ்வேறு கட்டங்களில், அரசியல், தேசிய-கலாச்சார, வாழ்க்கை மற்றும் பிற நிலைமைகளில் உள்ள வேறுபாடுகளைப் பொறுத்து, பல்வேறு வகையான போராட்டங்கள் முன்னணிக்கு வந்து போராட்டத்தின் முக்கிய வடிவங்களாகின்றன; இத்தோடு இணைந்து, இரண்டாம் நிலை, துணை வடிவப் போராட்டங்களும் மாற்றத்திற்கு உட்படுகின்றன. குறிப்பிட்ட இயக்கத்தின் குறிப்பிட்ட வளர்ச்சிக் கட்டத்தில், குறிப்பிட்ட போராட்டத்தின் தூலமான சூழ்நிலையை விரிவாக ஆராயாமல், எந்தவொரு குறிப்பிட்ட போராட்ட வழிமுறையைப் பயன்படுத்தப்பட வேண்டுமா என்ற கேள்விக்கு ஆம் அல்லது இல்லை என்று பதிலளிக்க முயற்சிப்பது, மார்க்சிய நிலைப்பாட்டை முற்றிலுமாக கைவிடுவதாகும்.

இந்த இரண்டு முக்கிய தத்துவார்த்த முன்மொழிவுகளின் மூலமே நாம் வழிநடத்தப்பட வேண்டும். மேற்கத்திய ஐரோப்பாவில் மார்க்சியத்தின் வரலாறு, மேலே சொல்லப்பட்டதை உறுதிப்படுத்தும் எண்ணற்ற உதாரணங்களை வழங்குகிறது. ஐரோப்பிய சமூக-ஜனநாயகம் - தற்போது நாடாளுமன்றவாதத்தையும் தொழிற்சங்க இயக்கத்தையும் போராட்டத்தின் முக்கிய வடிவங்களாகக் கருதுகிறது; அது கடந்த காலத்தில் கிளர்ச்சியை (insurrection) அங்கீகரித்தது, ரஷ்ய கேடட்கள் மற்றும் பெஸ்ஸாக்லாவ்ட்சி போன்ற முதலாளித்துவ தாராளவாதிகளின் கருத்து இருந்தபோதிலும் கூட, எதிர்காலத்தில் நிலைமைகள் மாறினால் அதை அங்கீகரிக்கத் தயாராகவும் உள்ளது .

 எழுபதுகளில் சமூக ஜனநாயகம் பொது வேலைநிறுத்தத்தை ஒரு சமூக நிவாரணியாக, முதலாளித்துவத்தை ஒரே அடியில் அரசியல் அல்லாத வழிமுறைகளால் தூக்கியெறியும் வழிமுறையாக அதை நிராகரித்தது - ஆனால் சமூக ஜனநாயகம் வெகுஜன அரசியல் வேலைநிறுத்தத்தை (குறிப்பாக 1905 இல் ரஷ்யாவின் அனுபவத்திற்குப் பிறகு) சில சூழ்நிலைகளில் அவசியமான போராட்ட முறைகளில் ஒன்றாக முழுமையாக அங்கீகரிக்கிறது. சமூக ஜனநாயகம் நாற்பதுகளில் தெரு வழியடைப்பு சண்டையை அங்கீகரித்தது, பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டின் இறுதியில் திட்டவட்டமான காரணங்களுக்காக அதை நிராகரித்தது, மேலும் பிந்தைய கருத்தைத் திருத்துவதற்கும், தெருமறிப்புச் சண்டையின் தேவையை ஒப்புக்கொள்வதற்கும் முழுமையான தயார்நிலையை வெளிப்படுத்தியது, இது மாஸ்கோவின் அனுபவத்திற்குப் பிறகு, கே.காவுட்ஸ்கியின் வார்த்தைகளில், தெருமறிப்புச் சண்டையின் புதிய தந்திரோபாயங்களைத் தொடங்கியது.”

-Lenin collected works vol 11; pp 213-215