இழிந்தக் கடன், சட்டவிரோதக் கடன் (Odious/ illegitimate debt):

 

ஒரு ஆட்சியில் கடன்கள் தேசத்தின் நலன்களுக்காக ஒப்பந்தம் செய்யப்படவில்லை என்றால் அவை செல்லாது ஆட்சி மாற்றத்திற்குப் பிறகு புதிய அரசு அவற்றைத் திரும்ப செலுத்தவேண்டுமென்ற அவசியம் கிடையாது.

ஒரு சர்வாதிகார சக்தி நாட்டின் தேவைகளுக்காகவோ அல்லது நலன்களுக்காகவோ கடன் பெறாமல் அதன் சர்வாதிகார ஆட்சியை வலுப்படுத்த, கடன் பெற்றிருந்தால் அந்த கடன் இழிந்தக் கடனாகும். இந்தக் கடனைத் திரும்பசெலுத்தவேண்டியது தேசத்துக்கான கடமையல்ல. அது சர்வாதிகார ஆட்சியின் தனிப்பட்டக் கடன். ஆகவே அந்த சர்வாதிகார ஆட்சி வீழும்போது அந்தக் கடனை திரும்ப செலுத்துவதற்கான அவசியமும் இல்லாமல் போகிறது.

சர்வாதிகார ஆட்சியால் ஏற்படும் கடனைத் தேசியக் கடனாகக் கருதி கடனை மீட்கக் கூடாது இவ்வாறான கடன்கள், ஆட்சியாளர்களின் தனிப்பட்ட கடன்களாகக் கருதப்படுகின்றன, அவை அரசின் கடன்கள் அல்ல.

1927 ஆம் ஆண்டு ரஷ்யாவின் புலம்பெயர்ந்த சட்டக் கோட்பாட்டாளரான அலெக்சாண்டர் நஹும் சாக் இழிந்தக் கடன் பற்றிய கருத்துக் கோட்பாட்டை உருவாக்கி முறைப்படுத்தினார். இது 19 ஆம் நூற்றாண்டின் இரண்டு முன்னுதாரணமான சம்பவங்களை அடிப்படையாகக் கொண்டது - பேரரசர் மாக்சிமிலியன் பெற்ற கடன்களை மெக்சிகோ நிராகரித்தது மற்றும் ஸ்பானிஷ் காலனித்துவ ஆட்சியால் ஏற்பட்ட கடன்களுக்கு கியூபாவின் பொறுப்பை அமெரிக்கா மறுத்தது.

ஒரு சர்வாதிகார ஆட்சி அரசின் தேவைக்காகவோ அல்லது அரசின் நலன்களுக்காகவோ கடனை ஒப்பந்தம் செய்யாமல், தன்னைப் பலப்படுத்திக் கொள்ள, மக்கள் கிளர்ச்சியை ஒடுக்க, கடன் பெறும்போது, ​​இந்தக் கடன் அந்நாட்டு மக்களுக்கு இழிவானக் கடன் ஆகிறது. இந்தக் கடன் தேசத்தைக் கட்டமைக்க தேசம், மக்களின் நலன்களுக்காகப் பெறப்படவில்லை; இது ஆட்சியாளரின் கடன், ஆட்சியாளரால் ஒப்பந்தம் செய்யப்பட்ட தனிப்பட்ட கடன், எனவே அந்த ஆட்சி கவிழும் போது/ மறையும் போது இழிந்தக் கடனாகிறது.அந்தக் கடனை தேசத்தின் மக்கள் அடைக்கவேண்டிய அவசியம் பொறுப்பு இல்லாமல் போகிறது. ஒரு தேசத்தின் கடனின் சட்டபூர்வமான தன்மையை நிர்ணயிக்கும் நிபந்தனைகளில் ஒன்றை அவை நிறைவேற்றவில்லை, அதாவது தேசக் கடன்கள் தேசத்தின் நலனுக்காகவும், மக்களின் நலன்களுக்காகவும் பயன்படுத்தப்பட வேண்டும். தேச நலன்கள். தேசத்தின் தேவைகள் மற்றும் நலன்களுக்கு முரணாக, கடன் வழங்குபவர்களின் அறிவுக்கு தெரிந்தே முரணான நோக்கங்களுக்காக ஒப்பந்தம் செய்யப்பட்டு பயன்படுத்தப்படும் மோசமான கடன்கள், மீது தேசத்திற்கு பிணைப்பு இல்லை – அந்த அரசு கவிழ்க்கப்பட்டால் கடனை மக்கள் கட்டவேண்டியதில்லை - கடன்  வழங்கியவர்கள் மக்களுக்கு விரோதமான செயலைச் செய்துள்ளனர், ஒரு சர்வாதிகார ஆட்சியிலிருந்து தன்னை விடுவித்துக் கொண்ட ஒரு தேசம், ஆட்சியாளரின் தனிப்பட்ட கடன்களான இந்த மோசமான கடன்களை ஏற்கவேண்டும் என்று எதிர்பார்க்கக்கூடாது.

பின்வரும் மூன்று நிபந்தனைகளில் ஏதேனும் ஒன்று பொருந்துமானால் அக்கடனை இழிந்தக் கடன் அல்லது சட்டத்திற்கு புறம்பானக் கடன் என  வரையறுக்கலாம்

நிபந்தனைகள்:

1. கடன் ஒரு சர்வாதிகார ஆட்சியால் அதன் ஆட்சியை வலுப்படுத்தும் நோக்கில் பெறப்பட்டது

2. கடன் மக்களின் நலன்களுக்காக பயன்படுத்தப்படாமல், மக்களுக்கு  எதிராக பயன்படுத்தப்பட்டது. அல்லது கடன் ஆட்சியாளர்களின் தனிப்பட்ட நலன்களுக்காக அல்லது ஆட்சியாளர்களின் நெருக்கமானவர்களின் நலன் களுக்காகவோ பெறப்பட்டது.

3. கடன் அளித்தவர்கள் கடனின் இழிந்த பயன்பாட்டை அறிந்தனர் (அல்லது அறியும் நிலையில் இருந்தனர்).

இந்த மூன்று நிபந்தனைகள் – மக்களின் சம்மதம் இல்லாமை, நன்மைகள் இல்லாமை, கடனாளிகள் அறிந்தே கடன் கொடுத்தமை.

ஒரு ஆட்சியின் ஜனநாயக (அல்லது ஜனநாயகமற்ற) தன்மை அரசாங்கத்தை நியமிக்கும் முறையால் தீர்மானிக்கப்படுகிறது. தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட அரசாங்கத்தால் கடன் பெறப்பட்டு சர்வதேச கொள்கைகளை பின்பற்றாது இருக்குமானால் அது இழிந்தக் கடனே ஆகும். வெளிப்படையாக தெரியும் சர்வாதிகார ஆட்சிகளுக்கு கடன் வழங்கிவிட்டு அது தெரியாது என்று கடனளித்த அமைப்புகள் கட்டணத்தை கோர முடியாது.

ஜோசப் ஹன்லோன் சட்டவிரோதமானக் கடனை வகைப்படுத்த நான்கு அளவுகோல்களை குறிப்பிடுகிறார்.

1.   ஒரு சர்வாதிகார ஆட்சியை வலுப்படுத்தும் நோக்கத்திற்காக வழங்கப்பட்ட கடன் (ஏற்றுக்கொள்ள முடியாத கடன்);

2.   அதிக வட்டி விகிதத்தில் ஒப்பந்தம் செய்யப்பட்ட கடன் (ஏற்றுக்கொள்ள இயலா நிலைமைகள்);

3.    ஒரு நாட்டால் கடனைத் திருப்பசெலுத்தமுடியாது என்று அறிந்திருந்தும்  வழங்கப்படும் கடன் (பொருத்தமற்ற கடன்);

4.   கடன் திரும்ப செலுத்துவதை கடினமாக்கும் சார்ந்த கடன் நிபந்தனைகளுடன் கூடிய சர்வதேசப் பண நிதியம் சார்ந்த கடன்.

நிபந்தனைகளை விதித்து, திருப்பிச் செலுத்த இயலாத பொருளாதார சூழ்நிலையை உருவாக்குதல் (பொருத்தமற்ற நிலைமைகள்).

எனவே, சட்டவிரோதமான கடன் என்ற வரையறை முதலில் தார்மீக அடிப்படையானது என்பது தெளிவாகிறது.