பணம் பேசுறேன் (78):

 

அஸ்டெக் சந்தைகள் பொதுவாக முக்கிய அரசாங்க கட்டிடங்களை ஒட்டி அமைந்திருந்தன, இதனால் அரசாங்க அதிகாரிகளின் நெருக்கமான மேற்பார்வையின் கீழ் பொருட்களின் பரிமாற்றம் நடைபெற்றது. மத்திய டெனொச்டிட்லன் (Tenochtitlân) போன்ற சந்தைகள் ஒரு பெரிய பகுதியை ஆக்கிரமித்தன, (டெனொச்டிட்லன் அஸ்டெக்குகளின் தலைநகரம்) ஆனாலும் அரசாங்கம் அதிகாரப்பூர்வமாக பரிந்துரைக்கப்பட்ட வர்த்தக மண்டலத்திற்கு வெளியே எந்த கொள்முதலையும், விற்பனையையும் தடை செய்தது. அரசாங்க அதிகாரிகள் விலையையும், விற்பனையையும் ஒழுங்குபடுத்தினர், மேலும் அவர்கள் சந்தையின் சட்டத்தை மீறும் எவரையும் தண்டிக்கவும் மரண தண்டனை விதிக்கவும் கூடத் தயாராக இருந்தனர்.

பெரிய கொள்முதல்களுக்கு, வணிகர்கள் சுமார் 24,000 கொக்கோ விதைகளைக் கொண்ட பைகளின் அடிப்படையில் மதிப்புகளைக் கணக்கிட்டனர், ஆனால் அத்தகைய அளவுகள் தினசரி பரிவர்த்தனைகளில் பயன்படுத்த மிகவும் சிக்கலானதாக இருந்தன. பல பழமையான அமைப்புகளைப் போலவே, வர்த்தகத்தில் சில முக்கியமான பொருட்களின் மீது கவனம் செலுத்தப்பட்டது, அஸ்டெக்குகள் பரிமாற்றங்களைத் தரப்படுத்த ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட பொருட்களைப் பயன்படுத்தினர். கொக்கோ விதைகளைத் தவிர, அவர்கள் குவாட்லி, எனப்படும் பருத்தி ஆடைகளையும் பயன்படுத்தினர், இதன் மதிப்பு 60 முதல் 300 கொக்கோ விதைகள் வரை மாறுபடும். கொக்கோ விதைகளுள்ள பைகள் மிகவும் பருமனாக இருந்ததால், அடிமைகள் அல்லது பலியிடப்படுபவர்களை வாங்குவது போன்ற பெரிய நிதி பரிமாற்றங்களுக்கு குவாச்ட்லி பருத்தி ஆடை பயன்படுத்தப்பட்டது. (மனிதர்களைப் பலியிடும் வழக்கம் அஸ்டெக்குகளிடம் இருந்தது) மற்ற தரப்படுத்தப்பட்ட பரிமாற்ற பொருட்களில் மணிகள், கிளிஞ்சல்கள் செப்பு மணிகள் ஆகியவை அடங்கும், அவை வடக்கே நவீன மாநிலமான அரிசோனா வரை வர்த்தகம் செய்யப்பட்டன.

சரக்குப் பணமானது நுகர்வுப் பொருளாகவும், பரிவர்த்தனைக்கான ஒரு பொருளாகவும் இருப்பதில் பெரும் நன்மையைக் கொண்டுள்ளது- அஸ்டெக்குகள் தங்கள் கொக்கோ பணத்தை சாக்லேட் பசையாக எளிதில் அரைத்து, பின்னர் அதை ஒரு டம்ளர் தண்ணீரில் கலந்து சுவையான பானத்தை உருவாக்கலாம். அதை அவர்கள் பெரிதும் விரும்பினர். காகிதப் பணம் மற்றும் மலிவான நாணயங்கள், அவற்றின் முக மதிப்பை எளிதில் இழக்க நேரிடும், அவற்றைப் போலல்லாமல் சரக்குப் பணமானது தனக்குள்ளேயே ஒரு மதிப்பைக் கொண்டுள்ளது, இதனால் சந்தையின் நிலை என்னவாக இருந்தாலும் எப்போதும் அது நுகரப்படலாம். சாக்லேட்டிற்கும், மற்ற எல்லா வகையான பணத்தைப் போலவே, கலாச்சார சூழலுக்கு வெளியே உள்ளார்ந்த மதிப்பு இல்லை. அதற்கு மதிப்பு இருக்கவேண்டுமெனில், மக்கள் அதை விரும்ப வேண்டும் மேலும் அதை எவ்வாறு பயன்படுத்துவது என்று தெரிந்து கொள்ள வேண்டும். கொக்கோ விதைகள் ஏற்றப்பட்ட கப்பலைக் கைப்பற்றிய முதல் ஐரோப்பிய கடற்கொள்ளையர்களின் சாக்லேட் மீதான மதிப்புகளுடன், உணவுப் பொருளாகவும், பரிமாற்ற வழிமுறையாகவும் பயன்படும் சாக்லேட் மீதான மீசோஅமெரிக்க காதல் பெரிதும் மாறுபட்டது: கடற்கொள்ளையர்கள் கொக்கோ விதைகளை முயல் சாணம் என்று தவறாகக் கருதி, சரக்கு முழுவதையும் கடலில் கொட்டினர் என்கிறார் ஜேக் வெதர்ஃபோர்ட்..

 (தொடரும்)